Kopmasın ruhunda fırtınalar, Ve yenik düşmesin yüreğin çıldırtan heyecanlara. Esintiler sunsun her geceye ilk gecesinden, Gülümseyerek umutla, umut penceresinden . Bak, bir başka lezzeti sevginin lehçesinden, Ve madem rest çektin çağ dışı yasaklara, Bırak susuz kalmasın çiçeklerin gizemli bahçesinde. Silerken yazgını ellerinle yaprak yaprak. Ben anadan üryan, Sen, sevişmeye hazır çırılçıplak

Şu içinde yaşadığımız toplumdaki; kurnazlıkları, fedakârlıkları, belalı kişileri,duygululukları, insafsızlıkları, tuzakçılıkları, ulu kentlerdeki dört başı mamur puştlukları, virane mekânlardaki hazinlikleri sadece bizler değil; 73 yıldır dünyamıza gönül gözüyle bakan Celil Urhan da görmüş... Bu gördüklerini de; öyküleştirerek satır satır önümüze koyunca karşımıza Kara Kan Düştü kitabı çıkıveriyor. Kara Kan Düştü'de Celil Urhan bize ayrıca; Tıknaz Ali'yi, Belalı Seydo'yu, Kalaycı Sadi'yi,