Sonra, artık ayın minesinin iyice solduğu ve günün belli belirsiz aydınlandığı anda son değişimi dehşetle izledim: İğrenç yaratık başını gökyüzüne kaldırdı ve uğultusunun ormanlarla kaplı tepelerin ardına dek gidip yeşilbaşlı ördekleri ürküttüğüne emin olduğum çığlığımsı bir kahkaha attı, insan sesinin son tınısında... Ardından iki ayağı üzerinde duramayacak denli hantallaşan bedenini toprağa bıraktı. Değişen ağız yapısını ve uzun, görkemli burnunu seçebildim. Gözleri, derin ormanlar için özgürlük ateşiyle

Şu içinde yaşadığımız toplumdaki; kurnazlıkları, fedakârlıkları, belalı kişileri,duygululukları, insafsızlıkları, tuzakçılıkları, ulu kentlerdeki dört başı mamur puştlukları, virane mekânlardaki hazinlikleri sadece bizler değil; 73 yıldır dünyamıza gönül gözüyle bakan Celil Urhan da görmüş... Bu gördüklerini de; öyküleştirerek satır satır önümüze koyunca karşımıza Kara Kan Düştü kitabı çıkıveriyor. Kara Kan Düştü'de Celil Urhan bize ayrıca; Tıknaz Ali'yi, Belalı Seydo'yu, Kalaycı Sadi'yi,