“... Yaşadıklarıma özce değinmek istedim, çünkü devrimciler içinde dönen olumsuzlukların; devrimcileşememiş, egoistlikleri için her şeyi feda edebilenlerin devrim nutukları atmasına inanmamak gerektiği, sömürü ve baskının olmadığı, güzel bir dünya isteyenlerin devrimcilik nutuklarına değil, ne yapıldığına iyi bakmaları, tarihimizden ders çıkarmaları için mutlaka kendilerini eğitmeleri, sürünün değil insan topluluğunun bireyleri olmaya ve değerlerine sahip çıkmaya çalışmalarının önemi için bunlara birkaç cümleyle yer vermek istedim…”
“Cezaevinden çıktıktan sonra Türkiye’de de fazla kalamadan Avrupa’ya geldim. Avrupa'daki yaşamım da öyle kolay olmadı, zorlu geçen bir süreçti. Emniyet ve hapishanelerdeki işkencelerin üzerimde bıraktıkları izlerle uğraşmak bir yana, siyasi olarak birlikte olduğum grupta rüyasına yatsam bile aklıma gelmeyecek, beklemeyeceğim tutum ve davranışlarla karşılaşmam ve doğal olarak bunların bana etkileri elbette ki kötüydü. Hani, düşmanın zindanları değil ama “dostun bir tek gülü” başka yaralamıştı! İşkencenin izlerini tedavi edemezsiniz ama onlarla yaşamayı öğrenebilirsiniz. Peki “yol arkadaşlarınız”ın yaşattığı travmalarla nasıl başa çıkarsınız?”

Banu A. Torun, ikinci kitabı Biz Yoldaştık ile Eylül Buza Kesti Mamak'ta kitabıyla başlattığı bu "yol" hikayesinin zaman içinde geldiği noktayı, düşüncelerle eylemlere daha bireysel bir yerden bakarak samimi ve gerçekçi bir dille anlatıyor olanları.

Okuyucu Yorumları