Sanki tek başıma yazıyorum kitabı. Kendimi bir yazar, avukat gibi hissediyorum. (Eylem) Katliamın olduğu gecenin sabahıydı. Saat ona geliyordu. Babam kapıdan içeri girdi, olduğu yere çöktü. Ellerini gözlerine götürdü, Kıymet, Fadıl gitti, Fadıl öldü,' dedi. (Kıymet) Köye baktığımda uçaklardan başka bir şey görmüyorum. Çünkü, ufkum hayata kapalı.( Nazlı) Nereden bilecektim, nasıl bilebilirdim, küçükken el salladığım uçaklar kardeşlerimi bombalayacaklar! (Nevruz) Şimdi benim son diye bitirdiğime, kim bil

Peşime verdi diyorlar, korku, kaygı, umutsuzluk, peşleri sıra hiç bırakmıyor onları... Kitap'ın adını onlar armağan etti. Peşime verdi! Kürt çocuklarından hediye. Bu çocuklar peşime verdi. Boynumun borcuydu, Şiddetsizlik için bu yollar, Çıktım, gittim. Önce birileri, sonra basın, en son yargı peşime verdi! Artık daha inadına, daha hızlı gitmeliyim... Alınacak çok yol var! -Hülya Tarman-